Op verzoek van CROW heeft Tanja TopConsult opnieuw alle meerkosten berekend voor de inzet van zero-emissiebussen ten opzichte van die van dieselbussen. Bij de inventarisatie van de 'onrendabele top' van elektrische bussen spelen de oplaadkosten een grote rol.
In 2020 en 2021 bracht Tanja Topconsult al rapporten uit voor CROW over de onrendabele top van zero-emissiebussen. Voor de meest recente update hield het bureau een enquête en aanvullende interviews onder partijen in de ov-markt, en een beknopt literatuuronderzoek.
Uit de rondgang in de ov-markt blijkt dat berekeningen over de gehele levensduur van bussen, de Total Cost of Ownership (TCO), steeds meer worden toegepast om verschillende aanbieders van elektrische bussen en infrastructuur met elkaar te vergelijken, en niet langer om de vergelijking te maken tussen diesel- en elektrische bussen. In die zin is de ‘onrendabele top’ minder relevant geworden. Interessanter zijn nu de besparingsopties aan de infrastructuurkant.
Slim laden
De afgelopen jaren zijn de netbeheerkosten en de energieprijzen flink gestegen. De meerkosten kunnen (deels) worden gecompenseerd door slim te laden. Dat is mogelijk door laders met meerdere outlets te gebruiken die bussen tegelijkertijd met minder vermogen opladen, óf achtereenvolgens met meer vermogen. Daardoor zijn minder laders nodig en daalt het totale transportvermogen sterk.
Uit het onderzoek blijkt verder dat elektrische bussen met grote batterijen aan boord vaak goedkoper inzetbaar zijn (door de kostendaling van batterijen) dan bussen die onderweg moeten opladen via een pantograaf. De hoge prijs van waterstof maakt dat de inzet van waterstofbussen erg duur is, ondanks de prijsdaling van de bussen zelf.
Het onderzoek is
hier te downloaden.